آرتین خان در سن یک سالگی تا 15 ماهگی
آرتین خان در سن یک سالگی تا 15 ماهگی
آرتین جون از وقتی یک سالش تموم شده، هر روز احساس میکنم بزرگ تر شده و چیزهای بیشتری می فهمه. اما نمیدونم چرا هرچیزی رو که یاد میگیره بگه،نهایتش یکی دو روز دوام داره و بعدش هرچی اصرار میکنم دیگه تکرار نمیکنه! مثلا یاد گرفته بود میگفت آبه! ولی الان دیگه نمیگه و هر وقت آب بخواد به کانتر آشپزخونه اشاره میکنه و گریه میکنه!
یا اردک پلاستیکی توی حمومش رو یاد گرفته بود بگه بودک! اما فقط یک روز دووم داشت و دیگه نگفت.
گربه ارو گفت: اوبه!
یه مدت به ماشین میگفت مااانی!
دستشو تکون میداد و میگفت نه نه نه نه. میشه گفت ادای منو درمی آورد ولی الان همون کار رو میکنه و بجای نه میگه به به به!؟!!!
میمون رو میگفت ممون! ولی الان دیگه هیچکدومو نمیگه فقط بابا و مامان رو همیشه میگه.
الان فقط یه تکیه کلام داره اونم بُده بُده بُده است که فکر کنم یعنی بد.
وقتی بهش میگم یک - دو - گاهی میگه دِه یعنی 3. هرچیزی رو که می اندازه زمین دست میزنه میگه دَه یعنی دست! یه آهنگ هم که تموم میشه باز میگه ده!
دو سه روزه افتاد رو یادش دادم بگه؛میگه بوتاد! اینو یاد گرفته مصیبت شده ! هرچیزی رو دستش میگیره می اندازه رو زمین بعد داد میزنه بوتاااااااااااد!
موقعی که شیر میخوره، وسطاش که سینه ارو ول میکنه میگم بره؟!!! دوباره هجوم میاد واسه شیر! ولی وقتی دیگه شیر نمیخواد دستاشو به دو طرف باز میکنه میگه دَففففففف! یعنی رفت! گاهی حتی خودش لباسم رو درست میکنه که بگه رفت!
یه وقتهایی که چیزی رو میخواد و به مقصودش نمیرسه اگه حرصی بشه میگنه منه! یعنی بده به من!
خلاصه اینکه زبون جالبی داره و گاهی تند تند با اشاره سر و دست شروع میکنه به مثلا حرف زدن و به جاها و چیزهایی هم اشاره میکنه و من بجز تلفظ بیش از حد ن و د چیز زیادی دستگیرم نمیشه. معمولا فعل آخر جمله هاش نو نو نو ده هستش!
در ضمن عاشق دو شاخه و پریز هستش و میخواد خودش دوشاخه ارو بزنه به پریز.
عاشق تیتراژ باب اسفنجیه و باهاش میرقصه!
